sobota, 23 grudnia 2017

Doktor Judym

Być może wywołam śmiech, tych, którzy mają za nic wszelkie idee. Szczególnie te niezgodne z ideą mamony. 

Przez wielu zapewne już zapomniana, przez innych pewnie nigdy nieczytana, powieść Stefana Żeromskiego "Ludzie bezdomni", osadzona gdzieś w realiach przełomu XIX i XX w. daje nadal wiele do myślenia, szczególnie nad celami naszej "bytności". 

Wyraźne napięcie pomiędzy tym, co można posiadać dzięki bogactwu, a tym co można zrobić dla innych dzięki poświęceniu jest obecne w całej powieści Żeromskiego. 

Czy dziś są w Chojnicach lekarze i społecznicy, tacy, których nie wiąże fundusz unijny i jedynie idea zysku w działalności? Czy czasami nie jest tak, że lekarze pragną jedynie być krezusami bez baczenia na społeczny wymiar swej pracy? Czy postawili już zysk przed człowiekiem? To są ważne pytania. 

Na Święta polecam "Ludzi bezdomnych" - niech ta powieść natchnie nas refleksją nad obowiązkami społecznymi i potrzebą zachowania równowagi pomiędzy tym, co zdobywamy dla siebie, a tym, co winni jesteśmy w zamian innym. To jest zobowiązanie moralne, szczególnie dla tych, którzy czują się ważniejsi, lepiej wykształceni i bardziej majętni. Bez idei, nigdy nie będzie zmian. Lekarz - nie filantrop, tylko zawód jak każdy inny, ale w mojej ocenie, jest to zawód z misją, szczególnie misją społeczną. Nie powinien więc on być czynnikiem utrwalania status quo, ani też wywyższania jednych, przeciw drugim. Najgorzej zaś, kiedy do utrwalania negatywnego stanu spraw publicznych przyczynia się...pieniądz publiczny!

Choć Gandhi nie jest dla mnie nieskończonym autorytetem, to zacytuję go: "Na świecie jest wystarczająco dóbr dla wszystkich ludzi, ale niewystarczająco dla ich zachłanności". 

Wesołych Świąt!