My ten proces wygramy...i wygraliśmy!

15 lutego 2016 r. Arseniusz Finster poinformował Radio Weekend, że złoży prywatny akt oskarżenia przeciwko Radkowi Sawickiemu i przeciwko Marcinowi Wałdochowi o wpisy na naszych blogach. W moim przypadku o wpis Biedni płacą za bogatych. Od tego momentu minęły prawie dwa lata, odbyło się wiele posiedzeń Sądu w sprawie...

Komentując wtedy, 15 lutego 2016 r.  działania Burmistrza powiedziałem dla Radio Weekend: "My ten proces wygramy, bo zarzuty są absolutnie bezpodstawne, natomiast fakty, które ukazujemy zgodne są z praktyką społeczeństwa obywatelskiego, z monitoringiem władzy". Zapis na Radio Weekend: https://weekendfm.pl/?n=58083 . Dziś, po wcześniejszym wyroku Sądu Okręgowego w Słupsku w sprawie Radka Sawickiego, który wygrał sprawę z Arseniuszem Finsterem, także i ja swoją sprawę wygrałem. 

Wtedy, w 2016 r. zostaliśmy z Radkiem Sawickim sami na pokładzie statku pod nazwą "społeczeństwo obywatelskie". Choć...mogliśmy po czasie liczyć na pomoc pewnie różnych osób, ja na pewno publicznie pragnę podziękować Andrzejowi Dolnemu, który poświęcał swój prywatny czas na obserwację tych zdarzeń, a i za rozmowy mógłbym niektórym podziękować. Radkowi Sawickiemu dziękuję, że za mną podjął ważny społecznie temat i nie złamał swojej linii postępowania w trakcie długiego procesu. Myślę, że w jakiejś mierze uzupełnialiśmy się w tej walce. 

Dziś odbyła się sprawa apelacyjna w Sądzie Okręgowym w Słupsku od wyroku Sądu Rejonowego w Chojnicach w sprawie z oskarżenia prywatnego Arseniusza Finstera przeciwko mi o to, że pomowilem/zniesławienie Burmistrza Chojnic wpisem pod tytułem Biedni płaca za bogatych na blogu Chojnicki Blog Polityczny, sprawa z 212 kk p.2. Sąd Rejonowy w Chojnicach uznał, że byłem winny pomówienia, ale otrzymałem warunkowe umorzenie. Dziś Sąd Okręgowy uchylił w całości wyrok Sądu Rejonowego w Chojnicach i uznał, że monitorując działania władzy lokalnej wykonuję cyt. "dobrą robotę", jednocześnie kosztami prawie dwóch lat procesów obciążone oskarżyciela prywatnego, czyli Arseniusza Finstera. Mam nadzieję, że ten dzisiejszy wyrok nie wpłynie na Burmistrza zaniechaniem chęci współpracy na rzecz miasta, a też wpłynie w pewnej mierze na zmiany postaw w świecie publicznym w Chojnicach. Sam zaś podsumuje to tak: każda władza w warunkach demokracji musi być otwarta na krytykę i zamiast reagować pozwami, powinna być otwarta na zmiany postaw i rozmowę z przedstawicielami opozycji. Sąd uznał uznał tez, ze dbałem o interes społeczny swoją działalnością i to jest dla mnie największą satysfakcja po tych dwóch latach procesu i publicznego poniżenia mnie w różnych środowiskach i przez różne osoby, co ciężko przeszedłem nie tylko ja, ale i bliskie mi osoby. Dziękuję wszystkim, którzy mnie wspierali, za wsparcie. Szczególnie dziękuję organizacji Sieć Obywatelska Watchdog Polska, która udzieliła mi wydatnej pomocy. Dodam, że pomocy mi odmówiła w sprawie cała lista organizacji w Polsce, a Fundacja Helsińska była niestety wśród tych podmiotów, co jest dla mnie do dziś przykrym doświadczeniem. 

Mam nadzieję, że Arseniusz Finster będzie skłonny nadal do podtrzymania kursu ocieplania wzajemnych relacji. Przy tej okazji chciałbym zadeklarować, że nie będę się ubiegał o stanowisko Burmistrza Miasta Chojnice. Widzę swoje miejsce w Radzie Miejskiej, co też chcę łączyć z dalszym rozwojem naukowym i mam nadzieję, że to jest dobra koncepcja z której i dla Chojnic wyniknie coś pozytywnego. Wkrótce kampania wyborcza, bo mamy przecież wybory uzupełniające. W materiałąch wyborczych wykazę swój pomysł na Chojnice. I do niektórych idei, będę próbował pozyskać lub przekonywać Burmistrza Miasta Chojnice. Choć mam od Burmistrza inne zapatrywania ideologiczno - polityczne, to uważam, że rozmawiając i działając dla dobra Chojnic osiągnięmy więcej niż szarpaniem się po sądach bez względu na to, kto mógłby wygrać kolejne sprawy sądowe. Pierwszy raz to zrobię, ale przyznam z pełną szczerością, że Chojnic za rządów Burmistrza Arseniusza Finstera zmieniły się bardzo i znacząco wybijają się na tle innych miast tej wielkości, nie tylko w regionie, ale i w Polsce. Oczywiście będę uważał, że można było zrobić więcej i lepiej, ale przyznam, można było też i jeszcze mniej i jeszcze gorzej. Chciałbym, aby w Chojnicach wiele się zmieniło, wśród zmian chciałbym dostrzec zmianę postawy Burmistrza Miasta Chojnice - tak wobec obywateli, jak i spraw miejskich i myślę, że zmiana postaw Arseniusza Finstera w sferze publicznej, będzie na najbliższe lata korzystniejsza nawet, aniżeli zmiana na stanowisku Burmistrza Miasta Chojnice. Liczę więc na współpracę, cieszę się ze zwycięstwa, ale nie uznaję go za swoje zwycięstwo, ale za zwycięstwo społeczności chojnickiej, która ma prawo pytać i oceniać władzę lokalną, a ta nie prawa podejmować prób kryminalizacji opozycji. Rywalizujemy na pomysły, idee, unikajmy patologiczny postaw w sferze publicznej, ale z pełnym szacunkiem dla przeciwnika walczmy o lepsze Chojnice poza salami sądowymi na których bezproduktywnie spędzamy czas, który należy poświęcić dla Chojnic. 

Po wyborach 10 grudnia, bez względu na ich rezultat odbędę w nieco szerszym gronie moich współpracowników spotkanie z Arseniuszem Finsterem i jego współpracownikami i złożę pierwsze propozycje projektów dla Chojnic. 

PS. Ciekawy jestem, czy chojnickie media będą teraz tak ochoczo informowały opinię publiczną o końcowym wyniku sprawy, jak to ochoczo pisały o wyrokach Sądu Rejonowego w Chojnicach, które zostały w całości uchylone w Słupsku...Pewnie zbyt wiele się spodziewam po chojnickich mediach?

Jaka opozycja?

Z trudem chojnicka opozycja w Radzie Miejskiej, czyli PChS wydostaje się spod myśli "osób trzecich", w tym sensie, że Brunka chwalący się realizacją takich postulatów jak likwidacja jednego ze stanowisk wiceburmistrzowskich, to był oryginalnie już pomysł, który moglibyśmy przypisywać deutowi w Radzi Miejskiej Andrzej Dolny - Marcin Wenta. Ale kto by pamiętał, prawda? A kto by pamiętał, że to i ja postulowałem jako członek PChS likwidację tego zbędnego rzeczywiście stanowiska. Nie jednak o licytację nad autorstwem mi chodzi, ale o ocenę tego, jak opozycja prezentuje się w sensie ideowym i programowym. 

Jak stwierdziłem wyżej, opozycja z trudem wychodzi z koncepcji dawno powstałych i powoli bardzo krystalizuje swój, może w jakimś zakresie, własny program ideowy - i program działania. Pozytywnym tego przykładem jest na pewno Bieg dla Niepodległej. 

Ostatnio jeden z działaczy PChS, Kamil Kaczmarek, którego zaprosiłem do PChS, a i też człowiek, który wielokrotnie rozmawiał ze mną o arcanach działalności publicznej w Chojnicach zarzucił mi na tablicy Facebook kłamstwa, łgarstwa, itd. Nie sprecyzował niestety o co chodzi, więc miało to dla mnie wydźwięk dość kabaretowy. Niemniej takie zarzuty niepoparte dowodami pozwoliły mi na stworzenie prywatnego aktu oskarżenia o pomówienie wobec Kamila Kaczmarka, który być może w niedługim czasie trafi do Sądu Rejonowego w Chojnicach. Skoro Kaczmarek nie potrafi publicznie wyjaśnić podstaw swych oskarżeń to może sąd będzie odpowiednim miejscem dla niego do rozwinięcia myśli. Opozycja rzucająca niczym nie podparte oskarżenia, to opozycja zła. Nie wiem dlaczego Kaczmarek wyobraża soebie, że będzie mnie bezkarnie atakował, ale moja pozycja nie pozwala mi na przejście wobec takich oskarżeń bez reakcji. 

Jaka opozycja? Właśnie. To jest przestrzeń na którą odpowiadając będę działał wypełniając przestrzeń publiczną inicjatywami, szczególnie w kontekście rozwiązań instytucjonalnych i propozycji aktów prawa miejscowego - bo takiej opozycji w Chojnicach nie mamy. Nie mamy w Chojnicach opozycji merytorycznej, a jedynie uszczypliwą i nieporadną - acz mimo tego potrzebną, bo monitorującą władzę. Na scenie jednak jest miejsce też dla podmiotu realizującego poważniejsze zadania w sferze publicznej. 

Ambiwalentne odczucia

W prasie chojnickiej podano informację o darach, w postaci łóżek szpitalnych, które trafiły do chojnickiego szpitala. Stąd wynika moja ambiwalencja w postawie do tego faktu. Należy się bowiem zastanowić, jak to się dzieje, że szpital, które roczne finanse oscylują w granicach 100 mln złotych, nie wygospodarował dotąd pieniędzy na łóżka dla pacjentów i musi je przyjmować w darach z Europy Zachodniej? Czy to jest obraz dobrego zarządzania szpitalem? Może tak, bo to przecież umiejętność pozyskania czegoś bez większych kosztów? Może nie, bo to obraz braku umiejętności zakupu takich łóżek we własnym zakresie? 

Jedno co na pewno mi się nie podoba, to fakt konieczność przyjmowania takich darów do Polski. Czuję w takich sytuacjach jak obywatel biednych krajów, a nie państwa będącego wśród 30 największych gospodarek świata. Czy to wina sytemu, czy to wina zarządzania szpitalem? Odpowiedź na pewno leży w analizie danych, nigdzie indziej jej nie znajdziemy. 

Ktoś powinien poprowadzić debatę

Wkrótce wybory uzupełniające do Rady Miejskiej w Chojnicach, które odbędą się 10 grudnia.

PChS już zapowiedział chęć organizacji debaty przedwyborczej, ale uważam, że to jest zbyt poważna sprawa, aby którakolwiek ze stron zaangażowanych w wybory organizowała taką debatę. Stąd mój apel do lokalnych mediów w Chojnicach, czy możecie Państwo wykazać się inicjatywą i zorganizować debatę dla kandydatów w wyborach uzupełniających do Rady Miejskiej w Chojnicach? Przecież to jest kpina, żeby strony zaangażowane w wybory same organizowały debaty! To przeczy idei otwartej i bezstronnej dyskusji. 

Z chęcią przyjdę do każdej redakcji w Chojnicach lub w dowolne miejsce, gdzie bezstronna osoba lub instytucja zorganizuje debatę przedwyborczą albo spotkanie z wyborcami. 

PChS na odlocie!

Dziś moje zdziwienie wzbudził pomysł aktywistów PChS, aby pomnik papieża Jana Pawła II wz fracuskiego Ploermel przenieść do Chojnic. Jak wiadomo z mediów, francuska Rada Stanu nakazała zdjęcie z pomnika krzyża, co stało się kwestią ogólnoświatowego zainteresowania. We Francji, gdzie obowiązuje laickość życia publicznego, symbole religijne w sferze publicznej nie mogą być eksponowane. Odrębną dyskuję moglibyśmy tutaj uruchomić nad kwestiami laickości Francji, upadku Kościoła katolickiego i związanych z tym trendów. Nie w tym jednak rzecz. 

Pomysł PChS-u, bardzo mnie nie tylko zdziwił, ale zszokował, bo jeśli brać go na poważnie, to uważam, że radni PChS-u mają trochę problemów natury ideologicznej i wbrew temu co chcą pokazać publicznie, są religijnie bardziej radykalni niż chojnicka prawica. To jest jeden z elementów, który mnie różni od większości ludzi z PChS-u, którzy nadają ton działaniom stowarzyszenia. Jestem za laickością życia publicznego i poważnego rozdzielenia życia publicznego od Kościoła katolickiego i innych kościołów i związków wyznaniowych. Według znanej maksymy z Pisma Świętego: "oddaj cesarzowi, co cesarskie, a Bogu, co boskie". Takie idee, jak sprowadzenie pomnika do Chojnic PChS mógłby podjąć poprzez Kościół, albo jakąś organizację religijną, ale nie przez Radę Miejską Chojnic! Takiej radykalizacji nie spodziewałem się po moich dawnych Koleżankach i Kolegach, ale pisałem już, że PChS jest obecnie grupą radykalną, a do tego dodam o bardzo różnych wektorach ideologicznych. Bardzo daleko odszedł od idei na których został ufundowany. 

Myślę, że ten ruch poważnie zaszkodzi też PChS-owi w odbiorze społecznym. W mojej ocenie wykazali całkowite niezrozumienie wobec społecznych postaw, potrzeb i ludzkich zapatrywań. Mieszkańcy oczekują realnych działań w sferze, która może mieć wpływ na ich codzienne położenie, na ich życie doczesne. Stąd należałoby się po PChS spodziewać projektów uchwał, propozycji gospodarczych, społecznych, inicjatyw środowiskowych, postulatów naprawy prawa miejscowego, a nie wszczynania dyskusji o pozyskanie pomnika Jana Pawła II. Choć prywatnie jestem przeciwny działaniom francuskiej Rady Stanu, to uważam, że do realizacji celów religijnych służy Kościół. Kościól, który poprzez swoje instytucje, powiedzmy to sobie szczerze, nie miałby najmniejszych problemów z pozyskaniem, a nawet wykupem tego pomnika z Francji. Tak jak oczekuje się, że w Kościele nie będzie się podejmować decyzji politycznych, tak oczekiwałbym też, żeby na sesjach rad miast nie podejmować tematów związanych z kwestiami religijnym, bo te nastają na wolność sumienia i wyznania, gdyż podejmowane są przez ogół przedstawicieli danej wspólnoty. Temat w ogóle nie powinien mieć miejsca na sesji Rady Miejskiej w Chojnicach i jest przejawem chyba jakiegoś obskurantyzmu religijnego. 

Z okazji 99. rocznicy odzyskania Niepodległości

W piątek 10 listopada o godz. 10:00 w podziemiach Kościoła Gimnazjalnego zapraszamy na otwarcie wystawy Polskie Ordery i Odznaczenia, wykład oraz uroczystości z nim związane w tym złożenie kwiatów pod pomnikiem 1 batalionu strzelców z Chojnic. Zapraszają Związek "Solidarność" Polskich Kombatantów oraz Stowarzyszenie Arcana Historii. 

Nie będzie "miękkiej gry"

Nadchodzą wybory uzupełniające do Rady Miejskiej w Chojnicach. Nieporadnie jest diagnozować swoje własne szanse. Niemniej pokuszę się o wyłożenie kilku refleksji. Przede wszystkim cieszę się, że PChS wystawia Kornelię Żywicką. Jeszcze bardziej cieszy mnie kandydatura Marcina Łęgowskiego. 

Studenci medycyny kształcą się, aby zostać lekarzami i leczyć ludzi, a nie obserwować ich i wydawać jedynie komentarze o ich zdrowiu. Zwyczajnie kształci się ich do podejmowania decyzji w zakresie zdrowia pacjenta, kierunków leczenia, itd. Podobnie architekt, tego kształci się, aby nam proponował projekty architektoniczne - i nikt nie oczekuje, że architekt powstrzyma się w swym działaniu jedynie na recenzjach cudzych projektów, ale będzie wdrażał swoje projekty w życie. 

Dlatego jako politolog, którego jedną ze specjalności są zagadnienia regionalno - samorządowe, nie tylko pragnę recenzować działania innych w sferze politycznej, ale i wiem, że dysponuję wiedzą, która pozwala mi lepiej i głębiej diagnozować problemy społeczne, gospodarcze lokalnych wspólnot, aniżeli lekarz lub architekt. Choć świat społeczny jest tak skonstruowany, że dzięki przymiotom takim jak charyzma, wysoki prestiż, można także zdobywać urzędu, to jednak uważam, że te zbliżające się wybory są rzeczywiście wyrazem oddolnego zaangażowania, którego mi nigdy nie brakowało. Zresztą cieszy mnie jeszcze jeden fakt  - stanę w wyborach nie tylko naprzeciwko PChS i KWW Arseniusza Finstera, ale przede wszystkim w sensie pomysłów i idei dla miasta stanę naprzeciwko PChS, które powołałem do życia, co wymaga poszerzenia horyzontów i wskazania szerokiego wachlarza propozycji dla mieszkańców. Z obywatelskiego punktu widzenia - ferment na opozycji i wzmocnienie konflitku politycznego w lokalnym światku, są wielce pozytywne. Jakość życia podnosi się poprzez rywalizację - na pomysłu, argumenty, idee i działanie. Obecnie nie zgadzam się z postawami - ani ludzi z PChS, ani ludzi z KWW Arseniusza Finstera i prawdopodobnie, jest to też odzwierciedleniem postaw dużej części chojnickiej społeczneści, którą będę prosił o poparcie w wyborach 10 grudnia. 

Natarczywa i uciążliwa władza

Wracam do projektu Ministra Kamińskiego w kwestii Ustawy o dostępie do informacji publicznej, a właściwie włączenia tej ustawy w jeden większy akt regulujący też działalność antykorupcyjną i normującą prawnie zjawisko tzw. sygnalistów. Uderzyło mnie dziś, że władza polityczna śmie mówić publicznie o "uporczywych obywatelach, utrudniających prace urzędów". Chciałbym więc zwrócić uwagę, że korzystający z Ustawy o dostępie do informacji publicznej i korzystający z prawa dostępu do informacji publicznej w dziesiątkach innych państw działają w ramach nieformalnego ruchu Dociekliwych. Nie jest to ruch antysystemowy, a na pewno idei dobrego i przyjaznego państwa nie zbuduje się na takiej retoryce, jak: "uporczywy obywatel". To ten uporczywy obywatel, który płaci podatki, to pierwsza sprawa, druga jest taka, że dzięki tej uporczywości, kiedy PiS nie był u władzy wiele spraw patologicznych ujrzało dzięki dociekliwym światło dzienne i było przedmiotem debaty i wreszcie społecznego niezadowolenia z rządów PO-PSL, a teraz PiS nazywa korzystających z Ustawy "uporczywymi". W chojnickim wymiarze mogę powiedzieć - Panie Burmistrzu Chojnic - PiS właśnie przygotował Panu wymarzony prezent! Tego nikt się nie spodziewał. Mam nadzieję, że Minister Kamiński wciąż jest otwarty na poważne zmiany w projekcie proponowanej ustawy, bo ta w tym kształcie, pomimo swych pozytywnych elementów, zawiera też zapisy, który nastają na art. 19 Powszechnej deklaracji praw człowieka - czyli prawo do aleternatywnej informacji na przykład. I pytanie - wielka zagadka - na jakiej podstawie urzędnik będzie decydował o uporczywości pytań? Uporczywe będą te pytania, które będą celne, czy uporczywy będzie ten kto zada ich administracji państwowej 10 tygodniowo, czy 10 rocznie? Ile będzie można zadać pytań szacownym ludziom władzy w Polsce? 

Tak złej propozycji w wykonaniu PiS jeszcze nie widziałem. Kwestia dostępu do informacji publicznej wymaga w Polsce modyfikacji, ale w zupełnie innym kierunku niż ten proponowany przez Ministra Kamińskiego. A tak na marginesie zapytam - co z publicznym monitoringiem działań korporacji transnarodowych? Czy ta ustawa da w końcu Polakom możliwość monitorowania działalności korporacji w Polsce, które w dużej mierze unikają ponoszenia kosztów społecznych swojego funkcjonowania w Polsce? 

Będą Sygnaliści!

Nadchodzą poważne zmiany w prawie, szczególnie projektowane, jak rozumiem, celem ograniczenia patologii korupcjogennych. Według propozycji ministra - koordynatora służb specjalnych Michała Kamińskiego na wadze zyska tzw. czynnik społeczny i ludzki w procesie kształtowania bezpieczeństwa wewnętrznego państwa w różnych jego sferach, przede wszystkim zapewne w sferze społecznej i ekonomicznej. Będąca dotąd sztandarowym narzędziem monitoringu władzy Ustawa o dostępie do informacji publicznej z 2001 r. będzie w zmienionej wersji zaledwie elementem szerszej ustawy, która wzmacniać będzie przede wszystkim tzw. kontrolę społeczną. I już słyszę, te narzekania i wołanie o pomstę do nieba, że PiS wskrzesza ORMO. Szczerze, to mi samemu takie analogie się nasuwały, ale spójrzmy na nowe uwarunkowania systemowe. W dobie globalizacji i wzrastającej roli korporacji transnarodowych - tzw. sygnaliści - więc często osoby, które w interesie społecznym informowały opinię publiczną i odpowiednie służby o nieprawidłowościach wewnątrz konkretnych instytucji, pozostawały bez najmniejszej ochrony prawnej i musiały borykać się z procesami sądowymi na własną rękę i to z przeciwnikiem o dużo większym potencjale ekonomicznych, co na starcie stawiało sygnalistów na straconej pozycji. 

Warto tutaj wskazać, że do najbardziej znanych sygnalistów na świecie należy między innymi Edward Snowden - który przecież poinformował społeczność międzynarodową o powszechnej inwigilacji obywateli świata za pomocą narzędzi wysokiej techniki, czyli komputerów osobistych i smartphonów. Czy w takim ujęciu sygnalistę można nazwać ORMOwcem? :) 

Zmiany zapowiadają się więc poważne, ale i dają nadzieję, że uwikłani przez sprzeczne interesy pracownicy wielu zakładów i korporacji, gdzie za cenę milczenia są nie tylko zatrudniani, ale i wyzyskiwani  - finansowo i psychicznie (bo muszą milcząco obserwować złodziejstwo, przekręty finansowe, poniżanie współpracowników, itd.), będą wreszcie mogli bez większych obaw informować o nieprawidłowościach rzutujących na stan społeczeństwa instytucje, których zadaniem będzie przywrócenie ładu w danej instytucji. 

Zapowiadane są konsultacje społeczne do tej nowej ustawy, którą proponuje minister Kamiński. Na pewno wezmę w nich udział, bowiem instytucja sygnalisty nijak ma się do kwestii korzystania z dostępu do informacji publicznej, tę bowiem funkcję, zasadniczo różnicą się od działań sygnalistów, wypełniają Dociekliwi. Jest to co prawda ruch nieformalny, ale i globalny związany z realizacją prawa dostępu do alternatywnej informacji, czyli zapisów art. 19, Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Dotąd było tak, że Dociekliwi występujący na ścieżkę sądową z instytucjami państwowymi i samorządowymi - publicznymi, musieli we własnym zakresie pokrywać koszty postępowań sądowych, których wynik i ujawnienie informacji nie tylko narażały ich na koszty, ale i na kolejne procesy z ludźmi władzy. Chciałbym, aby w nowej ustawie, zmieniono zapisy z Ustawy o dostępie do informacji publicznej w kwestii tego, kto i jak rozstrzyga o konieczności ujawnienia informacji publicznej, bowiem bicie się w pojedynkę przez Dociekliwych z Lewiatanem publicznym na rzecz interesu społecznego, to był swoisty heroizm. Każda sprawa w Wojewódzkich Sądach Administracyjnych i innych instancjach generowała koszt, dla dociekającego informacji publicznej. Jak to działa? Ano tak, pytam na przykład jakie umowy i na jaką wartość zawarło Miasto X z przedsiębiorcą Y w ciągu ostatnich 10 lat, a Miasto X nie udziela mi informacji i wskazuje, że musi chronić interes gospodarczy podmiotu Y - w skrócie zasłania się tajemnicą handlową podmiotu realizującego usługi. Taką sprawę, aby rozstrzygnąć, należało skierować sprawę do WSA, uiścić opłatę w kwocie co najmniej 100 zł za sprawę i następnie czekać na jej efekt. W sumie taka działalność była obarczona poważną barierą, czyli monitoring działań władzy, był bardzo poważnie ograniczony. Ustaw o dostępie do informacji publicznej miała też inne luki, związane między innymi z brakiem monitorowania działalności przykładowo adwokatów i innych profesji prawniczych, gdzie płynie poważny strumień pieniędzy publicznych. W ustawie nadto powinna się znaleźć jasno wyrażona konieczność udzielania pełnej informacji o stanie zakładów, ich kondycji, ujawnianiu dokumentów pracodawcy wobec związków zawodowych. 

Na pewno wezmę udział w konsultacjach społecznych i zachęcam do tego inne osoby zainteresowane dotychczasowym wykorzystaniem Ustawy o dostępie do informacji publicznej. 

Co nam dała Unia?

W obiegowej opinii uważa się, że Unia Europejska, to samo dobrodziejstwo dla Polaków i Polski. Obóz rządowy oraz prezes PiS Jarosław Kaczyński wyrażają siebie jako zwolenników UE, ale wysuwają zastrzeżenia do mechanizmów władzy w Unii i autorytarnych praktyk urzędników unijnych oraz dominacji osi Berlin - Paryż, która z pewnością będzie narastać po Brexit. 

Fakty o naszym uczestnictwie w UE dają, przynajmniej mi ambiwalentne odczucia. Siegając po książkę Tomasza Cukiernika, ekonomisty i prawnika, pod tytułem Socjalizm według Unii, nie spodziewałem się faktografii, a raczej pewnej formy eseju. Natomiast w książce tej, będącej w dużej mierze zbiorem wcześniejszych tekstów Cukiernika, możemy znaleźć wiele ciekawych informacji dotyczących Unii i naszego w niej członkostwa. Jak się bowiem okazuje Polska składka na UE to ok. 1/3 wartości funduszy, które wpływają do Polski...ale składka Polski nie uwzględnia wielu kosztów pochodnych - jak choćby obsługa kredytów pod zaciągane dotacje, korupcja urzędnicza, koszty pracy biurokracji unijnej, itd. W sumie do Unii wg Cukiernika dopłacamy. Co więcej gdybyśmy chcieli opuścić Unię musimy liczyć się z koniecznością nagłej wpłaty 210 mld euro do kasy unijnej. Ponadto w ciągu 10 lat uczestnictwa w Unii wartość funduszy, które do nas wpłynęły to zaledwie 3% polskiego PKB z tego okresu. Okazuje się też, że przytoczone przez Cukiernika przykłady firm, które dostały dofinansowania są przerażające. I w tej dramatycznej statystyce prym chyba wiodą projekty informatyczne, setki a nawet miliony złotych na strony internetowe, którzy wykonanie szacuje się na 10 tys. złotych, w tym kontekście na pewno narzuca się nam w Chojnicach projekt internetowy "Adam Chojnicki", który też kosztował setki tysięcy zlotych i był wielkim niewypałem pomysłodawcy wicestarosty Marka Szczepańskiego. Niestety Cukiernik uważa, że te projekty to źródło korupcji i wycieku pieniędzy publicznych. Tyle jeśli spojrzymy na stronę finansową, ale w sensie poza materialnym, Unia zdaje się ograniczać cztery wolności, które nam obiecała - wolność przepływu towarów, usług, kapitału i ludzi. Unijni biurokracji zaś nie kryją się z próbą budowy superpaństwa na gruzach państw narodowych. Ciekawe jest też podsumowanie dotyczące środków na badania naukowe, które prezentuje Cukiernik. Okazuje się, że Polacy uzyskują niewspółmiernie niskie środki na badania z funduszy unijnych, zakładając wartość składek, które wpłacają, żeby było radośniej, to więcej od nas dostają nawet z tych funduszy państwa spoza Unii, choćby takie jak Izrael...

Wydaje mi się, że w poszechnym odczuciu Unia Europejska to dobro - obywatele są jej stronnikami i nie patrzą na żaden unijny projekt unijny krytycznie, bo to często w ich odczuciu "darmowa kasa". A tutaj warto znowu za Cukiernikiem przytoczyć, że zadłużenie polskich samorządów od czasów wejścia Polski do Unii wzrosło prawie o 400%...Ponadto Polacy chyba w Unii kochają przede wszystkim wolność przemieszczania się, ale jak zauważa słusznie Cukiernik: Unia Europejska to nie Układ z Schengen. Można być poza Unią i można być nadal w Schengen. 

W moim osobistym odczuciu, Polska powinna pozostać tylko w takiej Unii Europejskiej, która nie będzie Polsce narzucała swoich autorytarnych rozwiązań i kuriozalnych zapisów, na przykład o spłuczkach, albo żarówkach. Nie wspominając owoców...

Z Unią trzeba grać ostro, bowiem relatywnie do wartości gospodarki narodowej do Unii wpłacamy bardzo dużo pieniędzy - 1% PKB, więcej, więc niż Niemcy, które nawet 1% PKB nie wpłacają w wartości swej składki. 

Aby zaś zapoznać się z kuriozalnymi efektami działalności unijnych biurokratów i tworzonymi przez nich projektami warto zerknąć na chojnickie podwórko - baszta w fosie, to chyba sztandarowy przykład, ale i nie lepiej jest z CEW na ul. Piłsudskiego w miejscu po starych młynach. Będę powtarzał, ze chojnickie elity z Burmistrzem na czele, albo świadomie nie rozróżniają kosztów od inwestycji, albo robią to w sposób nieświadomy (tym gorzej). Wiadomo przecież, że każda inwestycja będzie generowała koszty, ale problem jest w tym, że nie widzę w Chojnicach inwestycji ze środków UE, które wygenerowały zyski. Warto przecież też zastanowić się ile kosztowała dotąd obsługa kredytów pod unijne dotacje? I co z tego mają mieszkańcy? 

Według mnie największym osiągnięciem Unii, i naszego w niej uczesnitctwa jest wypracowanie działania wielu instytucji życia politycznego, które utrwalają, pomimo wszystko, demokrację w Polsce. Natomiast od strony gospodarczej, oceny pozostaną niejednoznaczne. Na pewno nie zyskaliśmy tyle, ile próbują nam wmówić Niemcy, albo ich media w Polsce. Na pewno też nie straciliśmy tyle, ile projektują nam skrajnie prawicowe i libertariańskie media w kraju. 

Nie we wszystkich tezach się zgadzam z Cukiernikiem, ale krytyka wobec Unii i jej instytucji jest konieczna. Polecam lekturze książkę Tomasza Cukiernika: http://sklep-niezalezna.pl/pl/p/Socjalizm-wedlug-Unii-Tomasz-Cukiernik/1192

Innowacyjne Chojnice

Gospodarka się rozwija, jedni utyskują i próbują wskrzesić model gospodarczy okresu społeczeństwa przemysłowego i wołają ciągle o dodatkowe kształcenie zawodowe, o większą liczbą zawodówek itd. - nie rozumiejąc zupełnie kierunku w którym podąża świat, szczęśliwie naród w swej masie jednak rozumie trendy globalne. 

Globalizacja jest nie tylko zagrożeniem, ale wielką szansą dla takich peryferii cywilizacji jak Chojnice. W sensie położenie gospodarczego Chojnicom może dopomóc zarówno proces kształcenia obywateli, jak i uwarunkowania systemowe, takie jak nowe otoczenie prawne. Niedawno weszła w życie kluczowa ustawa dla życia gospodarczego gospodarki wyrastającej na usługach, jest to: Ustawa o zmianie niektórych ustaw określających warunki prowadzenia działalności innowacyjnej z 2016 r. 

Nowe uwarunkowania oznaczają możliwość współpracy przedsiębiorców z naukowcami z różnych specjalności, celem osiągania przewagi konkurencyjnej, czy wdrażaniu nowych usług lub produktów na rynek. Ustawa ułatwia też komercjalizację wyników badań naukowych. 

Dlatego zachęcam obecnych chojnickich przedsiębiorców, jak i przyszłych, do kontaktu z naukowcami, jednostkami naukowymi, jeśli poszukują nowych rozwiązań. Zdarza się bowiem i tak, że badania z zakresu postaw wyborczych, wykorzystywane są przez biznes - przykładó z USA można by mnożyć o takim wykorzystaniu wyników badań. Dla przedsiębiorców tworzenie, bądź prowadzenie innowacyjnych przesiębiorstw to także poważne ulgi podatkowe i to kolejny bodziec do nawiązywania współpracy z naukowcami celem uzyskania wyższych zysków! 

Zachęcam do lektury krótkiego artykułu z "Wprost": https://www.wprost.pl/gospodarka/10037200/W-zycie-weszla-tzw-mala-ustawa-o-innowacyjnosci-Co-zaklada.html

W sprawie szpitalnych telewizji

Kwestia opłat za telewizję w szpitalach jest dla mnie od dawna bulwersująca. Jak można pozwalać na taka sytuację? Okazuje się jednak, że mamy do czynienia z poważnym problemem systemowym. Próbując ustalić - kto powinien płacić abonament RTV za telewizory w szpitalach jest odsyłany "Od Annasza do Kajfasza". Z jednej strony KRRiTV odpowiedzialną w zakresie opłat za abonament telewizyjny w szpitalach czyni Pocztę Polską, a Poczta Polska uważa, że te kwestie leżą w gestii KRRiTV. Dla mnie jest to sytuacja wielce niezrozumiała. Ciężko też pojąć jak w świetle prawa działa szpitalna telewizja, gdzie za opłaty związane z tą usługą pacjenci nie otrzymują żadnych dowodów wpłat, czyli te de facto nie mogą być należycie ewidencjonowane. Szacuję, że budżet traci na braku pobieraniu opłat za odbiorniki instalowane w szpitalach przez podmioty zewnętrzne ok. kilkunastu milionów rocznie w skali całego państwa. Jest to kwota spora, bo budżety roczne regionalnych oddziałów TVP to jak się nie mylę ledwie 2-5 mln złotych.

Jest to więc sprawa istotna z dwóch względów: 1. pacjenci płacą za coś za co płacić nie powinni; 2. ktoś zarabia na pacjentach z ominięciem opłaty abonamentowej za TV - i z tego co wynika na ten moment dzieje się to w obliczu prawa, albo raczej powiedzmy z wykorzystaniem luki w prawie. Sprawa jest na pewno poważna, ale jestem dobrej myśli i wierzę, że dzięki wsparciu różnych polityków doprowadzimy w końcu do zniesienia "patologii szpitalnych telewizji". 

Poniżej przedstawiam pisma z Poczty Polskiej i z KRRiTV w tej sprawie. Publicznie dziękuję za zaangażowanie w tę kwestię Pani poseł Dorocie Arciszewskiej-Mielewczyk. 

W dniu 6 marca 2017 11:56 użytkownik RTV Rejestracja COR <RTVRejestracja.COR@bydgoszcz.poczta-polska.pl> napisał: 
Szanowny Panie 
Poczta Polska S.A. informuje, że zgodnie z art. 2 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (tekst jednolity Dz. U. z 2014 r. poz. 1204, z późn. zm.) podmioty lecznicze niebędące przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej – w tym samym budynku, zespole budynków lub w samochodach będących w używaniu tych instytucji; niezależnie od liczby odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych uiszczają tylko jedną z opłat, o której mowa w art. 3 ust. 1.

Jeżeli szpital posiada zarejestrowane odbiorniki radiofoniczne/telewizyjne i wnosi opłaty zgodnie z powyższym zapisem ustawowym, tym samym obowiązek wynikający z uregulowań prawnych wobec szpitala został dopełniony. Natomiast kwestie uiszczania opłat za odbiorniki należące do firmy prowadzącej działalność na terenie szpitala, którą Pan wskazuje (firma Energy Heat Technology Investment Marek Burcan) powinny być uregulowane w zawartej umowie.  W przypadku wątpliwości  w interpretacji przepisów wynikających z ustawy o opłatach abonamentowych należy zwrócić się do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w Warszawie.

W odniesieniu do opłat dokonywanych przez pacjentów szpitala za oglądanie telewizji oraz braku potwierdzenia paragonem dokonanej usługi sprzedaży, należy się zwrócić do właściwej jednostki Administracji Skarbowej, gdyż Poczta Polska S.A. nie posiada kompetencji w tym zakresie.

Z uwagi na bardzo dużą ilość wiadomości e-maili przepraszam za opóźnienie w udzieleniu odpowiedź. 
Z poważaniem 
Dawid Zwoliński 
Stanowisko ds. Obsługi Abonentów

Centrum Obsługi Finansowej 
Ośrodek Obsługi i Dystrybucji Usług 
Dział Obsługi Abonentów 

Dla dopełnienia obrazu sytuacji zamieszczam tez moja korespondencję z firmą, która świadczy usługi "szpitalnej telewizji" w chojnickim szpitalu, zapytałem też firmę, czy uiszczają opłatę abonamentową:


FROM: Marcin Wałdoch [mailto:marcin.waldoch@gmail.com]
SENT: Wednesday, January 18, 2017 1:02 PM
TO: biuro@hti.com.pl
SUBJECT: Zapytanie o informację publiczną

Korzystając z zapisów Ustawy o dostępie do informacji publicznej
składam zapytanie o:

- wartość opłaconego abonamentu KRRiTV od odbiorników TV, które są
własnością Państwa i znajdują się w Szpitalu Specjalistycznym im.
J. K. Łukowicza w Chojnicach za lata: 2010-2016 z rozbiciem na
poszczególne lata.

Oczekuję odpowiedzi w trybie pilnym na mój adres e-mail.

Marcin Wałdoch

Chojnice

członek Rady Społecznej

Szpitala Specjalistycznego im. J. K. Łukowicza w Chojnicach

ODPOWIEDŹ:

Szanowny Panie,
niniejszym spieszymy z odpowiedzią na Pana zapytanie i następnie serdecznie przepraszamy za opóźnienie, jednakże swoje zapytanie wysłał Pan do działu instalacyjnego naszej firmy w Opolu. Pragniemy również poinformować, że systemami szpitalnymi zajmuje się dział naszej firmy - szpitalnatelewizja.pl . Poniżej adresy e-mail bezpośrednie:

info@szpitalnatelewizja.pl

zamowienia@szpitalnatelewizja.pl

reklamacje@szpitalnatelewizja.pl

wsparcietechniczne@szpitalnatelewizja.pl

serwis@szpitalnatelewizja.pl

regulamin@szpitalnatelewizja.pl

Uprzejmie informujemy również, że monitory do reemisji nagrań audiowizualnych zamontowane zostały przez naszą firmę w miesiącu styczniu 2015 r. zgodnie z procedurą przetargową, w której to nasza firma zaproponowała najkorzystniejsze warunki finansowe dla Szpitala Specjalistycznego im. J. K. Łukowicza ul. Leśna 10, 89-600 Chojnice .  Zgodnie z Ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych dotyczącą reemisji programów zobowiązani jesteśmy uiszczać opłaty dla : ZAiKS (umowa licencyjna nr 24157 wraz z aneksami i późn. zmianami), STOART (umowa licencyjna nr 33430 wraz z aneksami i późn. zmianami), SAWP (umowa licencyjna nr PO/4005 wraz z aneksami i późn. zmianami) oraz przynależeć do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych (nr rej. 11235). Niniejsze umowy zostały przekazane Szpitalowi zgodnie z procedurami. Monitory zamontowane przez naszą firmę posiadają czytnik DVD, możliwość odczytu nośników pamięci zewnętrznej, odbioru sygnału z kaplicy oraz odbioru sygnału ze studia.

Z poważaniem,

Zespół SZPITALNATELEWIZJA.PL

EHTI
ul. Krakowska 48, 50-425 Wrocław
www.szpitalnatelewizja.pl

Polak - Turek dwa bratanki

W ramach wyjazdu naukowego miałem okazję wizytować z wykładami Uniwersytet Sitkiego Kocmana w Mugli w Turcji. Na początku października dałem tam trzy wykłady dla studentów III i IV roku stosunków międzynarodowych na Wydziale Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych.

Moje wrażenia z Turcji bardzo zweryfikowały wcześniejsze wyobrażenie o tym państwie. Jest to naród wzrastający, w sensie świadomościowym, mający jasno wytyczone cele i określone oraz uznane przywództwo polityczne. Dominuje duch oddania sprawie i ideom państwa tureckiego. Jest to państwo całkowicie świeckie, ale w przestrzeni publicznej i w życiu codziennym, w kulturze, nie brak znaków przywiązania do islamu. Turcy są nastawieni na współpracę z Polska w różnych obszarach. Rozumie się tam analogiczną niejako rolę Turcji i Polski w swoich regionach.

W tym kontekście może warto wspomnieć, że w książce Następne 100 lat jej autor wskazał Polskę i Turcję, jako dwie rodzące się i przyszłe potęgi regionalne. Obyśmy byli właśnie na tym kursie...Chojnice powinny znaleźć miasto partnerskie w Turcji, biorąc pod wzgląd dynamizm tureckiej gospodarki mogą być z tego w przyszłości poważne korzyści dla Polaków. 

Z historycznego punktu widzenia Turcy, obok Szwajcarów i Persów, nie uznawali rozbiorów Polski i nigdy ich nie uznali. Przez ponad sto lat dawali Polakom schronienie, a polskie rządy powstańcze i emigracyjne zawsze miały przy rządzie tureckim swojego uznanego przez Turków przedstawiciela. Turcy traktują Polaków poważnie, jako partnerów, co bardzo kontrastuje ze stosunkiem do nas zarówno Wschodu jak i Zachodu. Popularna ostatnio koncepcja Międzymorza powinna być rozwinięta o udział w niej Turcji. 

Ze studentami i prof. Fusun Ozdrem. Uniwersytet Sitkiego Kocmana, Mugla, Turcja. 

Ważna interpelacja w sprawie szkolnictwa wyższego

Ostatnio w Sejmie padła ważna interpelacja w sprawie zmian w Ustawie o szkolnictwie wyższym, interpelację przedstawiła poseł Dorota Arciszewska-Mielewczyk. Jest to istotny głos w debacie wokół reformy wicepremiera Gowina. Szczególnie w odniesieniu do jakiegoś widma pogłębienia peryferyzacji ośrodków akademickich spoza właściwie dwóch głównych uniwersytetów w kraju - więc UJ i UW. Zapraszam do zapoznania się z jej treścią i odpowiedzią z Ministerstwa:

Interpelacja nr 15353

do ministra nauki i szkolnictwa wyższego

w sprawie nowelizacji ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym

Zgłaszający: Dorota Arciszewska-Mielewczyk

Data wpływu: 07-09-2017

Szanowny Panie Ministrze,

obowiązująca od 2012 r. ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym jest obecnie podstawą dla wypracowywania przez różne zespoły nowelizacji tego aktu prawnego. Proponowane zmiany składają się jednak na obraz, który wzbudza poważne obawy w mniejszych środowiskach akademickich, takich jak w Zielonej Górze, Szczecinie, Olsztynie, Bydgoszczy, Kielcach. Zmiany, szczególnie kategoryzacja polskich szkół wyższych na dydaktyczne, badawczo-dydaktyczne i badawcze może w konsekwencji doprowadzić do zaprzepaszczenia dziesiątków lat pracy i wysiłków tych środowisk, szczególnie w kwestii posiadanych przez nie uprawnień do doktoryzowania i habilitowania.

Wiadomo bowiem, że te uczelnie nie posiadają wydziałów o najwyższej parametryzacji, czyli z ocenami A+ lub A. Natomiast w przeważającej mierze ich jednostki posiadają ocenę B. Przewidywane zmiany w ustawie wskazują, że wydziały o ocenie B, nie będą mogły nadawać stopni i tytułów naukowych, czyli administracyjnie odbierze się im uprawnienia wypracowywane przez dziesiątki lat; jest to uderzenie w cywilizacyjny postęp w regionach i tutaj środowiska naukowe sugerują raczej zaostrzenie kontroli jakości nadawanych stopni i tytułów, aniżeli odbieranie uprawnień. Przecież na te uprawnienia pracowały dziesiątkami lat całe pokolenia polskich intelektualistów, w regionach zaczęły kwitnąć odrębne szkoły naukowe i nurty badawcze ubogacając obraz polskiej nauki i przykładając się do nowych odkryć naukowych i postępu gospodarczego. W związku z powyższym kieruję do Pana Ministra następujące pytania:

- W środowisku akademickim sugeruje się ułatwienie tworzenia federacji uczelni i uprawomocnienie tego procesu, to pozwoli na uznanie ich wspólnego potencjału dla parametryzacji i finansowania takich jednostek naukowych. Czy Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego bierze tę sugestię pod uwagę przy pracach nad nowelizacją ustawy?

- Czy funkcjonowanie mniejszych ośrodków naukowych w związku z niższą parametryzacją i brakiem możliwości nadawania stopni naukowych nie jest zagrożone ich całkowitą likwidacją?

Otrzymując sygnały od mieszkańców województw kujawsko-pomorskiego i pomorskiego, jestem przekonana o konieczności rozważenia przez Pana Ministra wysuwanych przez środowiska mniejszych i średnich uczelni wyższych postulatów.

Łączę wyrazy szacunku,

Dorota Arciszewska-Mielewczyk

Poseł na Sejm RP

Odpowiedź na interpelację nr 15353

w sprawie nowelizacji ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym

Odpowiadający: sekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego Aleksander Bobko

Warszawa, 05-10-2017

Szanowny Panie Marszałku,

w odpowiedzi na interpelację Pani Poseł Doroty Arciszewskiej-Mielewczyk (nr 15353) w sprawie nowelizacji ustawy o szkolnictwie wyższym pozwalam sobie złożyć następujące wyjaśnienia.

Zaprezentowany we wrześniu 2017 roku projekt ustawy o szkolnictwie wyższym i nauce jest efektem ponad rocznych przygotowań. Już w lutym 2016 roku Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego ogłosiło konkurs „Ustawa 2.0” na opracowanie założeń do reformy. Spośród piętnastu zespołów eksperckich, komisja konkursowa złożona z wybitnych naukowców, dydaktyków, przedsiębiorców i pracowników akademickich z całej Polski, wybrała trzy zespoły. Eksperci z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego i Instytutu Allerhanda zaprezentowali wypracowane założenia w marcu 2017 roku w Warszawie. Przez cały rok akademicki 2016/2017 środowisko akademickie z różnych regionów Polski debatowało nad licznymi obszarami systemu, które objęła reforma. Podczas wielu debat i dyskusji w trakcie dziewięciu konferencji tematycznych Narodowego Kongresu Nauki znalazły się między innymi takie tematy jak: umiędzynarodowienie nauki i szkolnictwa wyższego, propozycje zmian w naukach humanistycznych i społecznych, zintensyfikowanie współpracy pomiędzy nauką, gospodarką i administracją publiczną, ścieżki kariery i rozwój młodej kadry akademickiej, dostępność kształcenia na poziomie elitarnym w powiązaniu z wysokiej jakości badaniami czy ustrój i zarządzanie w szkolnictwie wyższym. Narodowy Kongres Nauki we wrześniu 2017 roku był zwieńczeniem 574 dni prac i konsultacji ze środowiskiem.

Wśród głównych celów zmian w obszarze szkolnictwa wyższego i nauki jest zapewnienie zrównoważonego rozwoju polskich uczelni oraz wysokiego poziomu badań naukowych i studiów. W przedstawionym przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego projekcie ustawy uzależnia się posiadanie uprawnień do nadawania stopni naukowych od kategorii naukowej, która jest miernikiem aktualnego poziomu badań naukowych prowadzonych w danym podmiocie. Rozwiązanie to wejdzie w życie w pełnym zakresie pod koniec 2021 r. – po przeprowadzeniu kolejnej ewaluacji jakości działalności naukowej. Ewaluacja będzie oparta na nowych zasadach. Do obecnie istniejących kategorii naukowych A+, A, B, C zostanie dodana kategoria B+. W związku z tym nie można utożsamiać obecnej kategorii B z kategorią B, która będzie obowiązywała w roku 2021, ponieważ skala ocen zostanie zmieniona z czterostopniowej na pięciostopniową. Ewaluacja będzie przeprowadzana w ramach poszczególnych dyscyplin nauki i sztuki. Uczelnia otrzyma odrębne kategorie naukowe w ramach poszczególnych dyscyplin, w których prowadzona jest działalność naukowa w całej uczelni, a nie tak jak do tej pory w ramach podstawowych jednostek organizacyjnych. Przy ewaluacji jakości działalności naukowej będą uwzględniane następujące kryteria: poziom naukowy prowadzonych badań naukowych lub prac rozwojowych, efekty działalności naukowej oraz wpływ działalności naukowej na funkcjonowanie społeczeństwa i gospodarki. Ewaluacją objęte zostaną osiągnięcia pracowników i doktorantów, które powstały w związku z ich zatrudnieniem lub odbywaniem przez nich kształcenia w podmiocie, a w przypadku uczelni federacyjnej – również osiągnięcia osób zatrudnionych w jednostkach uczestniczących.

Nowa ustawa przewiduje, zgodnie z postulatami środowiska akademickiego, możliwość tworzenia uczelni federacyjnych, które będą mogły realizować wspólne zadania w zakresie: prowadzenia działalności naukowej, kształcenia doktorantów, nadawania stopni naukowych lub stopni w zakresie sztuki, komercjalizacji wyników badań naukowych, prac rozwojowych oraz know-how związanego z tymi wynikami. Uczelnię federacyjną będzie mogła tworzyć publiczna uczelnia akademicka wraz z inną publiczną uczelnią akademicką, instytutem badawczym, instytutem PAN lub międzynarodowym instytutem naukowym.

Zgodnie z projektem uprawnienia do nadawania stopnia doktora będą posiadały uczelnie, uczelnie federacyjne, instytuty PAN, instytuty badawcze albo międzynarodowe instytuty naukowe, które uzyskają nową kategorię B+, A lub A+, a uprawnienia do nadawania stopnia doktora habilitowanego kategorię A lub A+. Zmiana ta ma na celu okresową weryfikację aktualnych osiągnięć naukowych podmiotów, które posiadają uprawnienia do nadawania stopni. Obecne zasady uzyskiwania uprawnień do nadawania stopni, oparte m.in. na minimach kadrowych, powodowały że stopnie naukowe były nadawane przez jednostki prowadzące badania naukowe na bardzo niskim poziomie. Nowe zasady zaczną w pełni obowiązywać po zakończeniu ewaluacji w 2021 r., natomiast w dniu wejścia w życie ustawy uprawnienia do nadawania stopni utracą podmioty, które w 2017 r. uzyskają najniższą możliwą kategorię - C.

W ocenie Ministerstwa nowe zasady posiadania uprawnień do nadawania stopni naukowych nie będą miały negatywnego wpływu na mniejsze ośrodki naukowe. Wprowadzane mechanizmy mają zachęcić do większej aktywności naukowej w wybranych dyscyplinach, w których prowadzą one badania. Jednocześnie pragnę podkreślić, że kategoria naukowa nie ma żadnego wpływu na fakt likwidacji uczelni i w przedstawionym projekcie niska kategoria naukową nie jest przesłanką do zamykania uczelni. Pragnę również wyraźnie podkreślić, że Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego nie planuje likwidacji żadnej uczelni publicznej.

Przedstawione w projekcie rozwiązania są nadal elementem konsultacji społecznych i międzyresortowych.

Z wyrazami szacunku

Źródło: http://www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/interpelacja.xsp?typ=INT&nr=15353

"Obwodnica" kością niezgody

Zacznę od tego, że jestem ostatnią osobą w mieście, którą należy podejrzewać o jakiekolwiek spiskowanie z Finsterem. W ratuszu byłem w dwóch celach: 1. aby złagodzić publiczny dyskurs na tematy w których różnimy się z Burmistrzem, miałem dość bycia poniżanym przy każdej lepszej i gorszej okazji przez Burmistrza i Jego akolitów (czemu zresztą nie pozostawałem przez lata dłużny) - a różnimy w poglądach na wiele spraw - może poza tym, że każdy z nas mówi o tym,że chce dobrze dla miasta, tylko jakoś inaczej tę "dobroć" widzimy; 2. żeby przekonać Burmistrza do przyjmowania niektórych moich koncepcji, albo przynajmniej zachęcić Go do poważnego ich rozważania. 9 listopada przed Sądem Okręgowym w Słupsku jest moja sprawa apelacyjna w kwestii oskarżenia prywatnego Arseniusza Finstera i wyroku z Chojnic (warunkowe umorzenie) za wpis, tutaj na blogu, pod tytułem "Biedni płacą za bogatych". Dlatego naprawdę poniżej pasa jest insynuowanie mi "współpracy" i "wizyt" w ratuszu. Może proszę zapytać ile razy u Finstera był Brunka, Eichenlaub, Kaczmarek? Ile razy byli przedstawiciele innych opcji politycznych, w jakich celach? Bo ja to wiem, ale opinia publiczna chyba nie jest tego świadoma. 

Powtarzam, w mojej opinii, a nie jestem drogowcem, nie znam się na kwestiach oddziaływania na środowisko, itd. droga powinna być zbudowana jako wariant tymczasowy. Wiem o jej kategorii. Uważam jednak, ze mamy do czynienia z dylematem poważnym - co postawić na piedestał? Interes społeczny czy prawa indywidualne? Komuś spadnie wartość działki - serdecznie współczuję. I nie piszę tego ironicznie, ale co zrobić? Czy próba przesuwania obwodnicy to nie jest wzrost kosztów? Mi się bardzo nie podoba podejście ratusza do mieszkańców, samorządów osiedlowych itd. Przykładem są teraz place zabaw. Przeciwstawiałem się przykładowo budowie placu zabaw na ul. Sybiraków, można powiedzieć w szczerym polus, ale sekretarka burmistrza interweniował i nawet byli w stanie przekonać Pana Drewka do kolejnego zebrania osiedlowego zresztą łamiąc prawo i regulaminy i tak zrobili po swojemu - stoi plac za ponad 200 tys. w miejscu, gdzie ma do niego dostęp może 10% dzieci z osiedla. Bo tak chcieli i koniec i tak jest. Chciałem aby ten plac powstał nieopodal Orlika na os. Kolejarz. Tak aby zwiększać skoncentrowaną strefę rekreacji. Nie to nie przemówiło do rozumu. Chciałem aby na Orliku podwyższono siatki, żeby piłki nie niszczyły ogrodzeń, ogródków i pojazdów mieszkańców, no to się okazuje,że miasto nie ma kilju tysięcy złotych na ten cel, chociaż po mojej interwencji i wypowiedziach mieszkańców złożono obietnicę podniesienia ogrodzenia - co nie nastąpiło prawie już od dwóch lat od złożonej deklaracji. Po prostu Finster źle zarządza Miastem i przez lata był w stanie to zakrywać odpowiednią frazeologią. 

Wracając do tej "obwodnicy" - rozwiązaniem jest referendum o którym mówił Leszek Redzimski, ale pytanie - czy uważacie, że będzie odpowiednia frekwencja? Czy uważacie, że wygrają przeciwnicy budowy obwodnicy? Bo ja uważam, że 1. nie będzie frekwencji na referendum; 2. uzyskany wynik będzie i tak przeważał na rzecz budowy obwodnicy. 

Jak bym uczynił? Może zamiast pospolitego ruszenia i blokowania inwestycji w tym kształcie - bezpośrednio zainteresowani mieszkańcy - tutaj mam na myśli właścicieli przyległych posesji wystąpią na drogę negocjacji o odszkodowania do Miasta. I paradoksalnie koszty takiego działania mogą być o wiele niższe dla społeczności lokalnej, aniżeli przesuwanie "obwodnicy", zamieszanie wokół referendum, itd. Takie rozwiązanie pojawia się w tym momencie. Można też zapewne mówić z miastem o możliwosci wykupu działek lub działek wraz z zabudowaniamia - tak przecież wiele rodzin postąpiło w Chojnicach - mając na względzie koniecznosći przebudowy ciągów pieszych i jezdni. Rozwiązań jest wiele - nie tylko przesuwanie drogi i nie tylko siłowa jej budowa wbrew woli mieszkańców. Do konsensusu może dojść jeśli obie strony spotkają się gdzieś po środku, a obecnie to mieszkańcy - zaintersowani - stoją na swoim stanowisku, a miasto na swoim. Czyli wielka przepaść bez wzajemnego zrozumienia.