Na forum portalu Chojnice24.pl spotkałem się z taką opinią, że moja rodzina wspierała PRL i PZPR.
To śpieszę wyjaśnić jak się sprawy miały. W 1945 r. na Syberię wywieziono mojego dziadka, który szczęśliwie wrócił z obozu w Czelabińsku, gdzie musiał obserwować jak inni jego znajomi z ziemi chojnickiej oddają życie w stalinowskich obozach pracy. Z drugiej zaś strony, moja rodzina doznała w Chojnicach "wyzwolenia" przez Armię Czerwoną. Szczególnie dotknęło to rodzinę mojego Ojca. Przez wzgląd na pochodzenie i zapatrywania nikt w mojej rodzinie nie miał łatwego życia i nikt nie wspierał reżimu komunistycznego. Nikt też nie służył w mojej rodzinie, żaden z dziadków, ani w Wehrmachcie, ani dla służb reżimu komunistycznego, nikt nie donosił - wszystko to zbadałem.
Mój Ojciec należał do PZPR od lat 80. XX w., ale zapisał się do partii, bo jako osoba na stanowisku, w PKP, zmagał się z niesubordynacją pracowników mu podległych służbowo (choć znosił taki stan ponad dekadę), którzy do PZPR należeli i z samego tego faktu unikali respektowania służbowej zależności - bo zawsze mogli iść na skargę do sekretarza partii w zakładzie pracy. Mojego Ojca zlustrowałem w Instytucie Pamięci Narodowej i nie robiłem tego osobiście, a poprosiłem Instytut o kwerendę i oczywiście okazało się, że był czysty jak łza. Kiedy w latach 80. wyjeżdżaliśmy na wakacje, często, acz nie zawsze, jeździł z nami "niby po przyjacielsku", jeden z oficerów SB, którego notatki z wyjazdów odnalazłem w archiwach IPN (nawet jestem w nich wymieniony jako kilkuletnie dziecko - co dziś wzbudza jedynie śmiech). Do tego dodam, a działacze "Solidarności" mogą potwierdzić to, bo sami mi o tym opowiadali, że w momentach przełomowych mój Ojciec ukrywał ich materiały, maszyny do pisania, itd. Czy tak robiły osoby wspierające PRL i PZPR? W pracy zaś mój Ojciec osiągał kolejne awanse jako osoba bezpartyjna. Po zapisaniu się do partii nie wspiął się już na żadne wyższe stanowisko.
Paranoją jest pisanie, że moja rodzina wspierała PRL lub PZPR. Podam inny przykład w 1989 r. podczas wyborów czerwcowych w komisji wyborczej, gdzie pracował mój Ojciec na PZPR padło najmniej głosów w całych Chojnicach, najmniej też oddano kart do głosowania, które wcześniej pobrali wyborcy. To znaczy dokonano tam wolty wyborów - szczególnie tzw. listy krajowej - czyli tej z której startowali dygnitarze PRL. Nikt z mojej bliskiej rodziny nie startował w żadnych pozorowanych wyborach do organów miejskich, ani partyjnych w okresie PRL. W rodzinie tylko mój Ojciec należał do PZPR od lat 80. XX w., nikt z tego nie był zadowolony, ale wszyscy starali się to zrozumieć. Mój Ojciec był osobą głęboko i szczerze wierzącą i reżim komunistyczny był dla Niego wcieleniem zła. Stał całkowicie w sprzeczności z Jego światopoglądem.
Jeśli ktoś jeszcze będzie pisał publicznie, że moja rodzina wspierała PZPR lub PRL, to będzie się musiał zderzyć z faktami i zebranymi przeze mnie dokumentami w Sądzie. Uważam, takie wypowiedzi za szkalujące nie tylko mnie, ale i moją rodzinę w sensie całościowym. Komuna dla mojej rodziny to był wróg numer 1. Wiele mógłbym na ten temat opowiadać. Przypuszczam, że historia mojej rodziny nie jest unikatowa w żadnym aspekcie i podobne losy miały setki lub tysiące chojnickich rodzin.
PRL i PZPR wspierały dzieci reżimowe - do dziś na stanowiskach, w kręgach władzy, są dzieci rzeczywistych działaczy partyjnych przywiezionych w 1945 r. w teczce do Chojnic przez tzw. Rząd Lubelski. Proszę zdać sobie wreszcie sprawę, że całe ziemiaństwo ziemi chojnickiej zostało zmiecione z własności ziemskiej w ciągu około dwóch miesięcy - kwietnia i maja 1945 r. pod nadzorem NKWD i Armii Czerwonej oraz UB - w tym procesie zabrano też majątek mojej rodzinie na Kaszubach. Ten proces znacząco zmienił strukturę społeczną, a dalej strukturę władzy w Chojnicach i na ziemi chojnickiej (podobnie jak w całej Polsce). W 1989 r. dokonała się tylko częściowa wymiana elit, ale częściowa, nie całościowa. Jej efektem jest to, że doszło do reprodukcji elit w nowych warunkach. Doszło do rozszczepienia elity politycznej PRL i teraz mamy dzieci tych elit w elitach kultury, nauki, sztuki, politycznych i innych w mieście. Przecież mógłbym podać wiele nazwisk ze świata biznesu i polityki osób, których rodzice i dziadkowie rzeczywiście budowali PRL, ale jaki to ma sens?
Pomimo tego, że jestem dociekliwy i uważam, że nasze dzieje lokalne należy ukazywać w świetle naukowej oceny, to jest jednak pewna granica zrozumienia - osobiście rozumiem, że dzieci komunistów miały lepsze możliwości w PRL, lepszy start, więcej możliwości. Stąd dziś mają często lepsze stanowiska, więcej pieniędzy, itd. Nic nadzwyczajnego, ale kijem rzeki nie zawrócimy.
Podsumowując - jeśli piszecie publicznie o mojej rodzinie, to bądźcie ostrożni, bo naprawdę będę bronił jej dobrego imienia i karty w Sądzie. W zasadzie jeśli ktoś jest zainteresowany tak bardzo moimi dziejami, dziejami mojej rodziny, to zapraszam na kawę i z chęcią wszystko opowiem i przedstawię dokumenty. Nie mam nic do ukrycia.
